Flokët dhe gratë bionde kanë pasur gjithmonë një fuqi të veçantë dhe magjepsëse në kulturën vizuale dhe popullore. Nga Meduza me gjarpërinjtë e saj në mitologjinë greke, e cila me pamjen e saj paralizonte viktimat, tek pikturat viktoriane që portretizonin femra me flokë të valëzuar si tërheqëse dhe të rrezikshme, imazhi i biondes ka evoluar gjatë shekujve, duke u bërë simbol i dëshirës dhe rrezikut, shkruan BBC.
Në fillim të kinemasë së viteve 1920, gratë me flokë të errët, të cilat shpesh përfaqësonin “vamp”-et, femrat e rrezikshme dhe të joshshme, dominonin ekranin. Por me përhapjen e bojës së flokëve dhe shfaqjen e bjondeve të platinës, një ikonë e re kulturore nisi të zëvendësojë ato: bionden, me flokët e saj të rregulluar dhe të shkëlqyeshëm, që shkëlqente në filmat e bardhë e zi.
Libri i ri “British Blonde: Women, Desire and the Image in Postwar Britain”, nga historiania kulturore Lynda Nead, analizon se si biondja e zbardhur u shndërrua në një simbol kompleks të dëshirueshmërisë dhe rrezikut. Ky simbol ka origjinën në SHBA, ku Marilyn Monroe u bë epitomi i kësaj ikone, dhe më pas u përshtat në Britani, tek aktoret Diana Dors dhe Barbara Windsor. Nead thekson se flokët bjonde nuk ishin thjesht një detaj estetik, por shpesh përcaktonin fytyrat dhe imazhet që shihnim në film, art dhe reklama.
“Biondet duket sikur janë një armë,” thotë Nead. “Nga njëra anë është një ideal i joshshëm, por nga ana tjetër, është edhe kërcënuese.” Kinemaja e hershme dhe reklamat pas Luftës së Dytë Botërore ndërtuan një mit mbi fuqinë e biondes, duke treguar se ajo mund të joshë, manipulojë dhe të pushtojë me prezencën e saj.
Filmat e viteve 1930 dhe 1940, si Platinum Blonde dhe Bombshell, portretizuan biondet si figura tërheqëse dhe të rrezikshme. Aktoret Jean Harlow dhe Louise Glaum sollën në ekran femrat me flokë të bardhë që posedonin jo vetëm bukuri, por edhe aftësi për të mashtruar dhe përfituar nga të tjerët. Në filmat noir të viteve ’40, si ato me Veronica Lake dhe Barbara Stanwyck, biondet shfaqeshin si femra fatale, tërheqëse por manipuluese.
Flokët bionde simbolizonin jo vetëm tërheqjen, por edhe një kontrast mes pastërtisë dhe artifizialitetit. Kujdesi i vazhdueshëm për ngjyrën e flokëve dhe dukja perfekte i dha biondes fuqinë për të mashtruar, ndërsa rrënjët e errëta shpesh zbulojnë “anën e ndaluar dhe të rrezikshme”, shpjegon Nead.
Në Britaninë e pasluftës, flokët bionde u panë nga shumë gra të bardha si një pasaportë drejt një bote më luksoze dhe glamuroze, pas viteve të vështira të kursimeve dhe mungesës. Reklamat për bojën e flokëve Clairol promovonin idenë se biondja kishte fuqinë mbi meshkujt dhe mund të ndryshonte jetën e grave, duke i ftuar të “kalojnë në tërheqëse”.
Për aktoret britanike si Diana Dors, sfida ishte të ecin në hije të Monroe. Dors kishte një stil më të ekzagjeruar dhe më të dallueshëm, ndërsa Barbara Windsor përfaqësonte një bionde më e çiltër dhe e çapkëne, e njohur për kombinimin e pafajësisë dhe seksualitetit të hapur.
Në shumë filma të mëvonshëm, stereotipi i “biondes së marrë” u sfidua. Në filmin Legally Blonde, protagoniste Elle Woods (Reese Witherspoon) tregoi se dukja e saj e butë dhe bjonde nuk ishte shenjë e mungesës së inteligjencës. Madje, shumë role të Marilyn Monroe dhe aktoreve të tjera treguan thellësi, ndjeshmëri dhe zgjuarsi, duke sfiduar perceptimet e jashtme.
Kultura perëndimore vazhdon të nënvlerësojë biondet, dhe ndoshta kjo i bën ato perfekte për rolet e femme fatale. Duke përdorur pamjen e pafajshme për të fshehur ambiciet dhe aftësinë për manipulim, biondet vazhdojnë të jenë simbol i fuqisë, tërheqjes dhe rrezikut, duke mbetur të pandashme nga historia vizuale dhe sociale e kulturës perëndimore.
