Çështja e brendshme brenda republikanëve francezë po bëhet më e ndërlikuar, duke rrezikuar të kalojë nga serioze në fantastike. Një përjashtim i ri ka goditur, në fakt, Eric Ciotti, duke e përjashtuar atë nga Les Républicains. Siç shpjegon transmetuesi Bfmtv, duke cituar burimet e tij, një zyrë e dytë politike e përjashtoi Ciottin nga partia. Deputeti në largim i Alpes-Maritimes mbeti si president i Les Républicains, pavarësisht se një zyrë e parë politike votoi në favor të përjashtimit të tij të mërkurën pas shpalljes së aleancës së tij me Lepenians për zgjedhjet legjislative të 30 qershorit dhe 7 korrikut. Ndërkohë, në orët në vijim pritet vendimi i gjykatës së Parisit për ankesën e paraqitur nga Ciotti kundër përjashtimit të tij nga partia. “Gjithçka po kthehet në një farsë”. Kështu tha Ciotti për radiostacionin Rmc pas njoftimit të republikanëve për të vërtetuar përjashtimin e tij nga partia. “Përjashtimi im i dytë është po aq i paligjshëm sa i pari “, shtoi ai, duke iu referuar vendimit të parë të së mërkurës.
Përjashtimi i Ciottit
Ndërkohë, krahasimet fillojnë: “Në 70 zona franceze do të ketë një kandidat të përbashkët nga Rassemblement national-Les Républicains”, thotë Jordan Bardella , i intervistuar nga Bfmtv , në lidhje me marrëveshjen mes partisë së ekstremit të djathtë dhe Golistët e shpallur nga Ciotti përpara se të mohoheshin. Bardella shpjegoi se disa nga këta kandidatë do të jenë “deputetë në largim”, por për momentin vetëm një deputete në largim, Christelle d’Intorni, ka mbështetur vendimin e Ciotti, i cili nga ana e tij është një deputet në largim i Alpi Marittime, për të bërë aleancë. me të djathtën ekstreme. 59 deputetët e tjerë në largim të LR-së thanë se ishin kundër. Një grindje e brendshme që rrezikon të ketë pasoja historike në sistemin politik francez. ” Harku kushtetues në Francë nuk ka më kuptim, sepse së shpejti ata që janë jashtë do të jenë më shumë se ata që janë brenda “, nënvizon Claude Chollet, shkencëtar politik francez dhe president i Observatorit të Gazetarisë Franceze në një intervistë me Secolo të Italisë. , duke vënë re se ata që rrezikojnë më shumë janë golistët që refuzojnë linjën e treguar nga Ciotti për një aleancë me partinë e Marine Le Pen dhe Jordan Bardella. “ Tashmë ishte një etiketë bosh, tani – shpjegon ai – rrezikojnë të zhduken”.about:blank
Marrëveshja kundër Le Pen
Përballë një France në kaos dhe ndërsa Marine Le Pen kërkon mbështetje të re në qendër, e majta gjen sërish unitet duke nënshkruar një “kontratë legjislative”. Është lëvizja e parë zyrtare e të ashtuquajturit “Nouveau Front Populaire” , e cila ishte Nupes në zgjedhjet e fundit presidenciale dhe e cila tani huazon emrin e përdorur në 1936 nga e majta e udhëhequr nga Léon Blum. Asaj i bashkohen France Insoumise e Jean-Luc Mélenchon , Partia Socialiste (përfshirë Raphael Glucksmann), komunistët dhe ekologët, të cilët brenda pak ditësh njoftuan se kishin gjetur një marrëveshje për programin. Një pakt që synon të bashkojë diferencat në forca të cilat deri një javë më parë bënin fushata elektorale të ndara dhe nuk i kursenin sulmet reciproke. Asnjë referencë për emrin e kryeministrit të mundshëm: natyrisht Mélenchon është në garë, por thashethemet tashmë kanë filluar të qarkullojnë në koalicion për nevojën për të gjetur një emër që është më pak “i rëndë” dhe “përçarës” . Është herët, thonë ata.
Mundësia për Macron
Në këtë përplasje mes të djathtës dhe të majtës, Macron është përpjekur të vendoset si i vetmi i aftë për të ndërmjetësuar mes ekstremizmave. Por strategjia e tij duket shumë e dobët për momentin. Ndërkohë, marrëveshja për të majtën është ende diçka e re, kur deri pak javë më parë dukej e pamundur që forcat e ndryshme të gjenin një mënyrë për të biseduar me njëri-tjetrin në të njëjtën tryezë. Rreziku i Bardella bëri pjesën tjetër. Të paktën në letër, të majtët tani kanë gjetur një marrëveshje. Tani duhet të shohim nëse do t’i rezistojë provës së votës: ëndrra është të përsëritet suksesi i zgjedhjeve të fundit presidenciale, por ata do të kenë të bëjnë me një Kuvend Kombëtar edhe më të fortë.
